Πώς να μιλήσετε στα παιδιά σας για τον ρατσισμό: Συμβουλές ανάλογα με την ηλικία του παιδιού σας (ΜΕΡΟΣ 1ο)

Έχετε μιλήσει ποτέ στα παιδιά σας για τις έννοιες της φυλής και του ρατσισμού;  Πιστεύετε πως είναι πολύ μικρά ή πως μια τέτοια συζήτηση δεν είναι απαραίτητη;

Αν ναι, πρέπει να γνωρίζετε πως τα παιδιά σας δεν είναι ποτέ πολύ μικρά για μια τέτοια συζήτηση που μάλλον πλέον κρίνεται απαραίτητη και όχι απλά επιθυμητή. Φυσικά, όπως κάθε συζήτηση πρέπει να  διεξάγεται με τον κατάλληλο τρόπο ο οποίος υποδεικνύεται από την ηλικία του παιδιού σας.

«Τα παιδιά χρειάζονται τους ενήλικες για να τα βοηθήσουν να αναπτύξουν τον αίσθημα του σεβασμού και της αποδοχής των άλλων. Το να μην συζητούν μάλιστα οι γονείς με τα παιδιά τους για τον ρατσισμό, τον καθιστά ένα θέμα ταμπού» σημειώνει η Rachel Berman, ερευνήτρια του προγράμματος «Μπορούμε να μιλάμε στα παιδιά για τον ρατσισμό;». Προσθέτει επίσης πως τέτοιου είδους συζητήσεις λειτουργούν υποστηρικτικά στα παιδιά που πέφτουν θύματα ρατσιστικών επιθέσεων και εκφοβισμού κάθε μορφής, καθώς μπορούν να διαπραγματευτούν το πώς αισθάνονται αλλά και να βρουν τρόπους αντιμετώπισης.

Αλλά ας δούμε πως μπορούμε να προσεγγίσουμε το θέμα σε κάθε ηλικιακή ομάδα του παιδιού σας.

Νήπια

Τα μωρά γεννιούνται σα λευκές κόλλες χαρτιού. Ωστόσο οι έρευνες δείχνουν πως αντιδρούν διαφορετικά μπροστά στις φυλετικές διακρίσεις ήδη από την ηλικία των 6 μηνών, σημειώνει η Berman. «Η ιδέα ότι είναι πολύ νωρίς να μιλήσει κάποιος ανοιχτά στα παιδιά σχετικά με τις έννοιες της φυλής και του ρατσισμού, επειδή είναι πολύ μικρά ή επειδή θα ενισχύσουν την αίσθηση της διαφορετικότητας ή επειδή θεωρούν πως δεν έχουν τον κατάλληλο τρόπο να πραγματευτούν τέτοια θέματα, είναι λανθασμένη.

Για να εξουδετερώσετε όποια επιβλαβή μηνύματα μπορεί να λάβει κάποιο παιδί, χρειάζεται να δημιουργήσετε ένα περιβάλλον όπου μπορούν να μάθουν τόσο για τις διαφορές όσο και για τις ομοιότητες μεταξύ των ατόμων διαφορετικής φυλής, πολιτισμού και θρησκεύματος, σημειώνει ο Karen Mock, εκπαιδευτικός ψυχολόγος και σύμβουλος ανθρώπινων δικαιωμάτων στο Τορόντο. Διαβάστε στα παιδιά σας ιστορίες και επιλέξτε τους να παρακολουθήσουν τηλεοπτικά προγράμματα που περιλαμβάνουν χαρακτήρες από κάθε φυλή, πολιτισμό και θρησκεία, αλλά που περιέχουν καθημερινές δραστηριότητες που κάνουν όλα τα παιδιά, ώστε να αποφύγετε το να δουν τη διαφορετικότητα σαν κάτι το εξωτικό. Φυσικά η διεπίδραση του παιδιού σας με άτομα «διαφορετικά» από τα ίδια στην πραγματική ζωή και στις καθημερινές τους συναναστροφές είμαι μάλλον ο βασικότερος παράγοντας για να βοηθήσετε τα παιδιά σας να ζήσουν χωρίς παρωπίδες και περιορισμούς.

Να είστε επίσης προετοιμασμένη για ερωτήσεις σχετικές με διαφορές όπως αυτές που προκύπτουν από κάποια αναπηρία, τα διαφορετικά φύλα και τα φυσικά χαρακτηριστικά όπως το χρώμα του δέρματος και τα μαλλιά. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να απαντάμε σε τέτοιες ερωτήσεις; Η Berman για να απαντήσει ανακαλεί ένα περιστατικό του οποίου ήταν μάρτυρας πριν κάποια χρόνια και αφορά την απάντηση μιας μητέρας σε παρατήρηση της κόρης της στο σουπερμάρκετ. Το τριών περίπου ετών κοριτσάκι γυρνά στη μητέρα της και λέει «Μαμά, κοίτα εκείνη τη μαύρη γυναίκα!». Η μητέρα -λευκή όπως και η κόρη της-  απάντησε αμέσως «Ω ναι! Δεν είναι πανέμορφη;». Σκέφτηκα εκείνη την ώρα πως η μητέρα αυτή ήταν πανέξυπνη και βρήκε τον καλύτερο τρόπο να γιορτάσει τη διαφορετικότητα αντί αν την τονίσει λέγοντας π.χ. κάτι του στυλ «Δεν είναι ωραίο που είμαστε όλοι διαφορετικοί;».

(Η συνέχεια με συμβουλές διαχείρισης του θέματος σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας σε επόμενο άρθρο)

Πηγή: www.todaysparent.com